İÇERİK

Heykellerimde KÖPRÜ projemi uyguluyorum. Köprüyü neden seçtim? Gerçekte O beni seçti. Peşimi bırakmadı. Yaşamımı belirleyen, var eden, yol veren UZUNİSINUĞU DERESİ’ndeki KÖPRÜDÜR. Yıllarca bu köprüden, ha düştük düşeceğiz endişesi ile geçer ve Beşikdüzü ilçemizdeki ortaokula giderdik.

HEYKELLERİM ADINA

Sanat, yaratmaktır. Yaratıcılık, sanatçının üretim sürecidir. 

Sanatçı insandır.

Bazı ilkelerim:

* İnsanlardan alıp, yeni biçimini yaratıp ve yine insanlara geri vermek. (Üretiminin kaynağı, nedeni, besini insandır.)

* Birliktelik, “Yaşama tutunuş.”

* Üretim: Kavram, kurgu ve uygulama.

* Kavram, heykelin canıdır. Malzeme fiziğidir.

* Yararlı ve güzel olanla yürüyüş.

* Giz değil; açık, anlaşılır olmak .

* Olağanüstü değil, olağan.

* Sade ve az malzeme ile şatafatın kirini azaltım.

* Geçmişin deneyim ve uygulamalarını içselleştirerek, yenidenlik.

* Farklı malzemeleri uyumlulaştırmak. Farklı insanların, farklılıklarıyla uyum sağlayabilmelerine yönelmek.

* Kolaylılık özelliği ile “ben de yaparım” duygusunu ve kendine güveni yaşatmak.

* Kendi kültürlerine bakabilmek, görmek, anlamak, sormak, tartışmak, sorgulamak, çözümlemek.

* Doğadan alınanı, doğaya salmak. Hak edene sunmak.

* Atılanları değerli kılmak; yeniden var etmek, işe yaratmak, çöp olmaktan kurtarmak.

* Her insan tarafından ulaşılabilir olmak. “HİRA DAĞI”na oturmamak, oturtulmamak.

* Heykelin, “Kaide” sınırına hapsolmamak, kendi tabanı-ayakları üzerinde durarak insanlarla buluşmak.

* Yalnızlık – kendi başınalık değil; insanların arasındalık. Kentte, köyde, evde insanlarla yaşamak.

* Geleceğe yolculuk.

* Çeşitli uygulamalarla, doğa koşullarına içerde ( küçük boyutlu) ve dışarda (büyük boyutlu-abide) dayanıklılık, yaşayana direnci taşımak.

ÖRNEKLER: