Her kişinin “İLK” leri vardır ya! Benim ilklerimden bazıları:
- İlk, 6 yaşında iken; 34 yaşındaki kadına aşık olmuşum…
- İlk resim övgüsünü, ilkokul 5. sınıfta Şükriye öğretmenimden almışım. Arkadaşlarım söylediler.
- İlk, ortaokul 1. sınıfta Türkçe öğretmenim, bir öyküm için “Ömer Seyfettin” sanını vermişti. Bu öykü sonrasında, Beşikdüzü Ortaokulu Müdürü Mustafa Çaldağ, odasından geçilen kütüphanenin anahtarını bana vermişti.
- İlk, çobanlık yaparken çakı ile yontarak eklemleri dahi belli olan insan figürü heykelimin aynısını, yıllar sonra Alman dergi kapağında görerek hem sevinmiş hem de şaşırmıştım.
- İlk, şiirim ve öyküm, öğretmen okulunda iken edebiyat öğretmenimiz Mehmet Albayrak denetiminde, Raif Özben, Mustafa Gündüz, Zekeriya Saka ve diğerleri ile basımını ve dağıtımını Trabzon’da yaptığımız “ÇAKIL” dergisinde yayımlanmıştı.
- İlk, Trb. Erkek İlköğretmen Okulu’nda “İzci Takımı” ile çok keyiflenmiştim.
- İlk, öğretmen okulunda okul bağlama takımında çoban ( dilli ) kavalımla çalmıştım.
- İlk, Trabzon’da Ahmet Selim Teymür, yönetimindeki “Klasik Türk Müziği Korosu” na beni de kabul etmişti.
- İlk, öğretmen okulunda elitcimnastik ekibiyle Avni Aker Stadyumunda 19 Mayıs gösterisine çıkmıştım.
- İlk, Trb. Erkek. İlköğretmen Okulu’nda demokratik seçimle öğrenci yönetim kurulunda görev almıştım.
- İlk, lisanslı olarak “MARTISPOR” da basketbol oynadım. Sonra Martıspor katılarak, TRABZONSPOR kuruldu, lisanslı ilk basketbolcularından olmuştum.
- İlk resim sergisine bir yağlıboya resim ile 1965 yılında Öğretmen Okulunda katıldım.
- İlk kişisel resim sergimi Trabzon’ da açtım.
- İlkler önemli mi böyle, bilmiyorum. Niye yazdım!!! Bilmiyorum…
Ama bildiğim üç şey var:
- İlki, acılarımdan söz etmeyi yanlış buluyorum. Onları sanatımla anlatmaya yöneldim.
- İkincisi; çok mutluluklar yaşadım. Asla gözüm arkada değil.
- Üçüncüsü ise; asıl ve en büyük mutluluğum, dünyadaki tüm halkların mutluluğu gerçekleştiğinde olacaktır.
