Resim, bir oyundur.
Yaşamın dengesini arayanların oynadığı bir oyun. Oyun içinde biçimlenerek oluşan anlatımdır.
Denge gelişmiş beyinlerin kurabildiği görsel / işitsel şölendir. Rastlantıların da payı değerlidir.
Oyun çağı dediğimiz çocukluğumuz “denge” için değerli yaşlardır. Oynana-maya-n oyunlar incelendiğinde, ortaya önemli ölçüde “ben” çıkacaktır.
Çocuk eğitiminin bu yaşlarda başlamasını isteyen gerçek eğitimciler, çocuğun gelişmesini, o ülkenin olumlaşmasını, kalkınmasını yani bağımsızlaşmasını hedeflemektedirler. Bu da bağımsız kişilikleri yaratacaktır. İç içe geçen bu davranımlar, süreçte bir birini besler. İşte bu bağımsız kişiliklerle başarılabilir, gerçek GÜZELLİKLER.
Bağımsız kişiliklerin gelişimi, öncelikle o toplumun; doğurduğu, kendi çocuklarına bireylere bu oyunu başarıyla oynatabilmesine bağlıdır.
Bu oyun o zaman, adam olur, şiir olur, tiyatro olur, heykel olur, dans olur, müzik olur, RESİM olur: SANAT OLUR. İktidarlar SANAT ve oyunlara düşmanlık yapıyorlarsa, bilin ki; insanlarının-ülkesinin düşmanıdır.
İşte her toplumun- bir ivme, bir sıçrama yapması için – kulağının biri, umutları SANATÇILARDA olmalıdır. Tarih, başarılı olan devlet adamlarının, sanatçıları izlediğini, mutlaka feyz aldığı sanatçıları olduğunu yazıyor.
Yaşamın dengesi “GÜZELLİKLER”dedir.
Güzel, “SANAT”tır.
GÜZELLİKLE…